Sanırım tek adam/diktatör arzusu Osmanlı devrinden, belki de daha önceden beri adeta genlerimize işlemiş bir özelliğimiz. Hep istiyoruz ki bir adam çıksın ve her şeyi halletsin, ülkeyi kurtarsın, halkı zengin ve mutlu yaşatsın. İstiyoruz ki o adam kusursuz ve mükemmel olsun...
Dediğim gibi genlerimize işlemiş gibi, Osmanlı'dan, son monarşi devletinden 80-90 yıl sonra bile bu istek içimizde var. Ve Erdoğan da bu toplumsal isteğin günümüzde vücut bulmuş hali. Dindar, namuslu, güçlü halktan yana, her zaman en iyisini yapan; belki biraz abartı olacak gibi "ADETA TANRI GİBİ GÜÇLÜ VE ADİL".
Evet unutmayalım "Erdoğan'a dokunmak ibadettir" diyenler oldu yakın geçmişte. "Erdoğan bizim daimi başbakanımızdır" diyenler oldu. Bunlar basit dalkavuklardan öte bir bilinçaltı yansıması bana kalırsa.
Burada güncel olduğu için başbakan örneğinden gittim ama siyasi tarihimiz tek adamlarla dolu değil mi? Özal mesela, Sonu idama giden Menderes mesela. Burada sağ görüşlü liderleri örnek versem de aslında Atatürk de bizim tek adam arzumuzlu idealize edilip ilkokuldan üniversiteye kadar anlatılmadı mı bize.
"Atatürk geldi düşmanı yendi/ Bu güzel yurdu bizlere verdi"
Aslına bakarsak Mustafa Kemal'e Atatürk soyadını vermemiz de bu idealize ve adeta süper kahraman lider anlayışımızın yansıması. Burada yanlış algılama olmasını istemem. Atatürk benim gözümde ulusumuzun lideri, büyük bir önderdir. Ama biz insanları demin de bahsettiğim gibi adeta süper kahraman kılıfına sokar, onlara delicesine hayranlık beslersek gün gelir bu romantizmden sıyrılamaz hale geliriz. Bu hayranlık O'nun yanlışlarını dahi görmemizi engeller ve toplumu gözü kapalı hale getirir.
Deminden beri bahsettiklerimizi düşünürsek Erdoğan özellikle muhafazakar, köyden kente göçen ve kapalı çevrelerde yaşayan düşük gelirli halk için bir süperkahraman. Vurur döker, yıkar parçalar. Bu onun hakkıdır ve bu onu halk için yapar. Bunlar bir diktatör istediğimizi gösteriyor, bir başbakan değil.
Demokrasi böyle bir şey değil, en azından 21. yüzyıl şartlarında. Günümüz; bürokrasinin iş gördüğü, devletin her alana yayılan kademelerinin hizmetkar devlet anlayışıyla iş yaptığı, herkese el uzatan bir devlet.
Dediğim gibi genlerimize işlemiş gibi, Osmanlı'dan, son monarşi devletinden 80-90 yıl sonra bile bu istek içimizde var. Ve Erdoğan da bu toplumsal isteğin günümüzde vücut bulmuş hali. Dindar, namuslu, güçlü halktan yana, her zaman en iyisini yapan; belki biraz abartı olacak gibi "ADETA TANRI GİBİ GÜÇLÜ VE ADİL".
Evet unutmayalım "Erdoğan'a dokunmak ibadettir" diyenler oldu yakın geçmişte. "Erdoğan bizim daimi başbakanımızdır" diyenler oldu. Bunlar basit dalkavuklardan öte bir bilinçaltı yansıması bana kalırsa.
Burada güncel olduğu için başbakan örneğinden gittim ama siyasi tarihimiz tek adamlarla dolu değil mi? Özal mesela, Sonu idama giden Menderes mesela. Burada sağ görüşlü liderleri örnek versem de aslında Atatürk de bizim tek adam arzumuzlu idealize edilip ilkokuldan üniversiteye kadar anlatılmadı mı bize.
"Atatürk geldi düşmanı yendi/ Bu güzel yurdu bizlere verdi"
Aslına bakarsak Mustafa Kemal'e Atatürk soyadını vermemiz de bu idealize ve adeta süper kahraman lider anlayışımızın yansıması. Burada yanlış algılama olmasını istemem. Atatürk benim gözümde ulusumuzun lideri, büyük bir önderdir. Ama biz insanları demin de bahsettiğim gibi adeta süper kahraman kılıfına sokar, onlara delicesine hayranlık beslersek gün gelir bu romantizmden sıyrılamaz hale geliriz. Bu hayranlık O'nun yanlışlarını dahi görmemizi engeller ve toplumu gözü kapalı hale getirir.
Deminden beri bahsettiklerimizi düşünürsek Erdoğan özellikle muhafazakar, köyden kente göçen ve kapalı çevrelerde yaşayan düşük gelirli halk için bir süperkahraman. Vurur döker, yıkar parçalar. Bu onun hakkıdır ve bu onu halk için yapar. Bunlar bir diktatör istediğimizi gösteriyor, bir başbakan değil.
Demokrasi böyle bir şey değil, en azından 21. yüzyıl şartlarında. Günümüz; bürokrasinin iş gördüğü, devletin her alana yayılan kademelerinin hizmetkar devlet anlayışıyla iş yaptığı, herkese el uzatan bir devlet.
0 yorum:
Yorum Gönder